การเรียนรู้ส่วนใหญ่เกิดขึ้นในช่วง 3 ปีแรกของชีวิต

ช่วง 3 ปีแรกของชีวิตมีความสำคัญที่สุดสำหรับพัฒนาการทางความคิด อารมณ์และร่างกายของลูกในอนาคต

ในช่วงปีแรก ๆ นี้ ปัจจัยที่เป็นรูปธรรมซึ่งสามารถจับต้องได้ เช่น โภชนาการที่เพียงพอ น้ำสะอาด และสุขภาพที่ดีจะส่งผลต่อพัฒนาการของสมอง นอกจากนี้ ปัจจัยที่เป็นนามธรรม เช่น ประสบการณ์และการมีปฏิสัมพันธ์กับพ่อแม่ สมาชิกในครอบครัว และผู้ใหญ่คนอื่น ๆ ก็มีอิทธิพลต่อการพัฒนาสมองเช่นกัน

ทำไม 3 ปีแรกจึงสำคัญ
สาเหตุหลักประการหนึ่งคือในช่วง 3 ปีแรกของชีวิตเป็นช่วงที่สมองของเด็กเจริญเติบโตในอัตรารวดเร็ว เป็นระยะที่สมองไวต่ออิทธิพลจากภายนอกมากที่สุด ทุกการสัมผัส การเคลื่อนไหว และอารมณ์ในช่วงนี้ก่อให้เกิดกิจกรรมทางไฟฟ้าและเคมีมากมายภายในสมองของเด็ก ๆ เนื่องจากเซลล์หลายพันล้านเซลล์กำลังรวมตัวกันเป็นเครือข่ายประสาทที่สำคัญ ซึ่งหมายความว่าประสบการณ์ทั้งหมดที่ลูกได้ทำในช่วงเวลานี้จะเป็นรากฐานสำหรับการเรียนรู้ทั้งหมดในอนาคต ดังนั้นการดูแลและความรักความใส่ใจจะส่งผลดีอย่างมากต่อพัฒนาการของลูก หากเด็กขาดการดูแลเอาใจใส่ ถูกล่วงละเมิด อดอยาก หรือถูกทอดทิ้ง อาจมีผลทำให้พัฒนาการทางสมองลดลง และรากฐานสำหรับการเรียนรู้ในอนาคตก็จะอ่อนแอตามไปด้วย

การพัฒนาแต่ละด้านไม่ได้มีอัตราก้าวหน้าเหมือนกันทั้งหมดในช่วงสามปีแรก
องค์ประกอบหลักของความฉลาดทางอารมณ์ เช่น ความอยากรู้อยากเห็น ความตั้งใจ การควบคุมตนเอง ความสัมพันธ์ ความมั่นใจ ความสามารถในการสื่อสาร และความสามารถในการร่วมมือ ขึ้นอยู่กับการดูแลปลูกฝังในระยะเริ่มแรก และปัจจัยเหล่านี้เป็นตัวกำหนดว่าเขาจะเรียนรู้และเชื่อมโยงเหตุการณ์ต่าง ๆ ในชีวิตอย่างไร

อย่างไรก็ตาม พัฒนาการทุกด้านของเด็กแต่ละคนไม่ได้ก้าวหน้าไปในทางเดียวกัน สำหรับพัฒนาการทางร่างกาย เช่น ส่วนสูงและน้ำหนัก เด็ก ๆ สามารถตามทันได้ เช่นเดียวกับทักษะทางปัญญา อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาไม่ได้รับการเริ่มต้นที่ดี ก็จะยากที่เขาจะบรรลุศักยภาพสูงสุดในอนาคตได้

การเรียนรู้หลังจาก 3 ปีแรก
อย่างที่กล่าวมาแล้วว่า 3 ปีแรกมีความสำคัญอย่างมาก และช่วงเวลาที่เหลือในวัยเด็กก็มีความสำคัญเช่นกัน เนื่องจากการพัฒนาสมองยังคงดำเนินต่อไปได้อีกหลังจากช่วงเวลาดังกล่าว โครงข่ายประสาทและการเชื่อมต่อทางประสาทยังคงก่อตัวขึ้นตลอดในช่วงวัยรุ่น จนเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ แต่รากฐานของการเรียนรู้ทั้งหมดนั้น ถูกสร้างขึ้นในช่วง 3 ปีแรก และถ้ารากฐานอ่อนแอ หรือมีขนาดเล็กก็ยากที่จะสร้างโครงสร้างที่แข็งแรงต่อไปได้

สิ่งที่คุณแม่สามารถทำได้
คุณแม่สามารถสนับสนุนการเจริญเติบโตของสมองของลูกได้ โดยการพูดคุยเล่นกับเขา และดูแลเอาใจใส่ลูก ลูกจะเรียนรู้ได้ดีที่สุดเมื่อคุณพ่อและคุณแม่ผลัดกันเล่น พูดคุย สบตา อ่านหนังสือ กินข้าวด้วยกัน เต้นรำด้วยกัน ไปเดินเล่นด้วยกัน หรือกอดเขาบ่อย ๆ